Το Ε.Πα.Μ. για το αποτέλεσμα των εκλογών

Το εκλογικό αποτέλεσμα κι εμείς

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η Πολιτική Γραμματεία  του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ευχαριστεί όλους τους φίλους και τα μέλη,  που στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην μεγάλη μάχη που δώσαμε συμμετέχοντας στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για το ευρωκοινοβούλιο. Τους ευχαριστούμε γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, παρά τις όποιες αδυναμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις φίλες και τους φίλους μας που δέχτηκαν να εκτεθούν, εμπλουτίζοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιό μας και έδωσαν μαζί μας αυτόν τον υπέροχο αγώνα.

Η Πολιτική Γραμματεία επιχειρεί να προσεγγίσει ορισμένες καίριες - κατά την γνώμη της - πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και θέτει τις εκτιμήσεις αυτές στην κρίση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση της ισχυρής επιρροής που διατηρούν οι επίσημοι κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και το σύστημα μαύρης προπαγάνδας. Το μεγαλύτερο...
μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με βάση όχι προγράμματα και πολιτικές, αλλά ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες. Για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που διαχωρίζει κάθετα το εκλογικό σώμα σε αριστερά και δεξιά με την ακροδεξιά - και μάλιστα την φασιστική - να εισπράττει σημαντικά εκλογικά oφέλη.

Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου, μόνο που σήμερα τείνει να εισάγει ολόκληρη την χώρα σε μια περίοδο προετοιμασίας ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού.

Η ίδια η Νέα Δημοκρατία κατόθρωσε να μην υποστεί συντριβή, να περιορίσει την εκλογική ήττα, επενδύοντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της εκλογικής βάσης της. Ο φόβος,, η καχυποψία και τα εμφυλιοπολεμικά  πάθη ανακλήθηκαν στην πρώτη γραμμή. Η αριστερά έγινε πάλι το φόβητρο για τον φοβισμένο δεξιό. Παρουσιάστηκαν σαν φορείς της αστάθειας σε μια εποχή που χρειάζεται σταθερότητα. Κατ΄ αναλογία με την μετεμφυλιακή περίοδο που αποτέλεσε το άλλοθι κάθε είδους εκτροπής, παρακρατικής δράσης , ως και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.

Ανίκανη η ηγεσία και ο μηχανισμός της να πείσει για την πολιτική που ακολουθεί και για τα συμφέροντα που εκφράζει, επένδυσε στο πόσο βαμμένος δεξιός είναι ο ψηφοφόρος της και πόσο δεμένος είναι με το συγκεκριμένο κόμμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της - από την επoχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος προσπάθησε εναγωνίως να απαλλάξει το κόμμα του από την ρετσινιά της μετεμφυλιακής δεξιάς - αυτοπροσδιορίστηκε ανοιχτά με πολιτικό λόγο που εξάπτει εθνικά πάθη και διχασμούς μέσα στον λαό. Έτσι συντελέστηκε η μετάλλαξη της ΝΔ σ' ένα κόμμα υποχείριο κρυπτοφασιστικών δυνάμεων, που δουλεύουν πια για το ολοκαύτωμα της χώρας και του λαού της.

Στην μετάλλαξη αυτή έχει συμβάλει και η αποκαλούμενη καραμανλική εσωκομματική αντιπολίτευση, που δηλώνει αντιμνημονιακή, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπερψηφίζει τα κυβερνητικά μέτρα. Εξαπάτησε τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ, υποβάλλοντάς του  να ξαναψηφίσει ΝΔ προκειμένου να δώσει την δυνατότητα να απαλλαγεί από την φασιστική ηγετική ομάδα Σαμαρά. Κι έτσι να αλλάξει η κεντρική πολιτική. Με τον ίδιο τρόπο που η καραμανλική τάση μέσα στη ΝΔ επέτρεψε στον  Σαμαρά να αλώσει το συγκεκριμένο κόμμα, για να γλυτώσει η ίδια από τις τεράστιες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα, έτσι και τώρα εξασφαλίζει τα νώτα της σημερινής ηγετικής ομάδας για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Ταυτόχρονα, οι εκλογές αυτές μετεξελίχθησαν από την συγκυβέρνηση σε ένα πρωτοφανές παζάρι ψήφων. Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από το κρατικό ταμείο για τους υποψηφίους της συγκυβέρνησης, την μαζική χειραγώγηση της "κοινής γνώμης", αλλά και την ανοιχτή εξαγορά ψήφων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμη μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό που καλείται να καλύψει τους επόμενους μήνες το γνωστό υποζύγιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οι πολιτευτές και οι κομματάρχες της συγκυβέρνησης δεν μοίραζαν μόνο σωρηδόν πενηντάρικα με αντάλλαγμα μια ψήφο στην κάλπη, αλλά έταζαν εξαιρέσεις από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία της ήδη πενιχρής σύνταξης, όπως και δουλίτσες σε δήμους, περιφέρειες και κράτος για τους "δικούς μας".

Από την άλλη, έχουμε μια αριστερά που έχει χάσει την πατριωτική αναφορά της, εχει χάσει κάθε αίσθηση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, αλλά και για τη δημοκρατία. Είναι μια αριστερά ιδανική για την διάσπαση και την περιχαράκωση του λαού, δωρίζοντας τα εθνικά σύμβολα της ενότητάς του στον σκοταδισμό και τον φασισμό.  Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το αίσθημα απελιπισίας που διακατέχει μεγάλο μέρος του λαού που νιώθει την ανάγκη να γλυτώσει το ταχύτερο δυνατόν από την παρούσα κυβέρνηση και τις αδίστακτες πολιτικές της. Έταξε ότι αρκεί να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από τη ΝΔ ώστε να εξαναγκαστεί σε εκλογές η κυβερνώσα παράταξη. Το πέτυχε για να αποδειχθεί άμεσα ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκε στη συνειδητή ψήφο, ούτε καν στην ψήφο διαμαρτυρίας. Επένδυσε στην ψήφο απόγνωσης του αντιμνημονιακού χώρου. Ανίκανος να διεμβολίσει τον μνημονιακό χώρο, διεμβόλισε και άντλησε ψήφους από τους αντιμνημονιακούς σχηματισμούς. Κι έτσι κατάφερε να ανακόψει τις δυνατότητες νίκης από ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, χωρίς να επιτύχει την ζητούμενη νίκη για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι εγκλωβισμένος, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογές, όπως υποσχόταν, και ούτε διαθέτει άλλες πολιτικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί για να δημιουργήσει μια οιονεί κυβερνητική πλειοψηφία με αντιμνημονιακό στόχο.

Είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την τακτική του "ώριμου φρούτου", ελπίζοντας ότι οι ζοφερές συνέπειες των πολιτικών που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται θα οδηγήσουν στην μεταστροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς αυτόν. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε μια γρήγορη απαλλαγή από την κυβέρνηση, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική. Οι πολιτικές της καταστροφής και του εξανδρποδισμού θα συνεχιστούν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμένει πότε με χρόνια με καιρούς θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν έρθει ποτέ.

Η ανατροπή της κυβέρνησης πήγε στις καλένδες και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραδόθηκε στην παράταξη του μνημονίου με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Το πότε θα γίνουν και με ποιους όρους θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές ανήκει πλέον στην συγκυβερνώσα παράταξη που διαθέτει όλα τα μέσα για να εξαναγκάσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει: εσαεί αντιπολίτευση, ή κάποια μορφή συγκυβέρνησης με τις δυνάμεις του μνημονίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάνει ήδη άνοιγμα σε κάποια μελλοντική "καλή" ΝΔ και σε κάποιο "καλό" ΠΑΣΟΚ, που θα έχουν απαλλαγεί από τις κακές τωρινές τους ηγεσίες, προδικάζει πολλά.

Όλα αυτά οφείλονται στην τακτική που επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδιαφέρθηκε μόνο να «μαντρώσει» τους ψηφοφόρους της στο κομματικό παχνί και τίποτε άλλο. Απέρριψε κάθε δυνατότητα ανοιχτής συμπόρευσης και συμμαχίας από τα κάτω έτσι ώστε να δοθεί διέξοδος στην οργή πλατύτερων στρωμάτων από εκείνα που εκφράζονται από την αριστερά. Επέλεξε την επιβολή κομματικών υποψηφίων, συχνά φυτευτών, με αποτέλεσμα την συντριβή τους  στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επέλεξε την τακτική της αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διατηρήσει ούτε καν τους ψήφους που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012. Η διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που αν δεν υπήρχε η αναπλήρωση από ψηφοφόρους των άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων, οι οποίοι υπό καθεστώς απελπισίας τον ψήφισαν, ίσως να μην έφτανε ούτε καν το 20%.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο αμφίσημος πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά οδήγησε και σε τέτοιες πολώσεις που κάνει αδύνατη μια ευρύτερη συσπείρωση αντιμνημονιακών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων πριν είναι πολύ αργά. Η κυβερνώσα παράταξη παρά την πολύ σημαντική εκλογική φθορά που έχει υποστεί, γνωρίζει πολύ καλά το δώρο που της πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε "ταβάνι" λεηλατώντας εκλογικά τους οιονεί συμμάχους του. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Τουλάχιστον με όρους εκλογών.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει κάποια συνεργασία με άλλους σχηματισμούς από  το αντιμνημονιακό τόξο. Γι' αυτό και τορπίλισε καθε δυνατότητα συνεργασίας από τα κάτω στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με σκοπό να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός. Έστω κι αν της στοίχισε ακριβά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ψάχνει μόνο για υποταχτικούς. Δηλαδή για όσους προσελκύονται από το ενδεχόμενο της νομής της εξουσίας και με αντάλλαγμα κάποιον θώκο "ξεχνούν" θέσεις, αρχές, και διακηρύξεις. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν και αισθάνονται ασφαλείς.

Ταυτόχρονα, το εκλογικό αποτέλεσμα για την ευρωβουλή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κινηματικής άπνοιας. Η τελευταία ελπιδοφόρα αναλαμπή όπου πλατύτερες μάζες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα μιας γρήγορης ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της, ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως, μαζί με τις γνωστές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να δεχθεί μια ακόμη ήττα ο κόσμος που ήθελε να κινητοποιηθεί. Από κει και πέρα κάθε σκίρτημα κινήματος, ή μαζικής πρωτοβουλίας, αντιμετωπίστηκε με όρους διάλυσης, ή ποδηγέτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς σε συνδυασμό με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Θανατώθηκε κάθε αγωνιστική διάθεση. Πάνω απ' όλα το κόμμα. Κι έτσι στο βωμό του κόμματος, θυσιάσθηκε και η τελευταία ικμάδα μαχητικού φρονήματος στον λαό.

Η μια μεθοδευμένη ήττα πάνω στην άλλη, η εγγατάλειψη και καταδίκην των όποιων ριζοσπαστικών λαϊκων διεκδικήσεων, ειδικά σε ότι αφορά το χρέος, το νόμισμα, την ΕΕ, έπεισαν την μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν έχει κανένα νόημα ούτε η κινητοποίηση, ούτε ο αγώνας. Η ηττοπάθεια και το δόγμα "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω" άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, μιας και ακολούθησε τη γνωστή τακτική του "μην ανησυχείτε, θα έρθω εγώ και θα σας βολέψω". Κι έτσι κάθε εκδήλωση αγώνα εκφυλίστηκε σε κομματικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ, ή συνθλίφτηκε από τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ενώ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία φροντίζει όπως πάντα μόνο για τον εαυτό της με κινητοποιήσεις εκτόνωσης.

Υπό αυτές τις συνθήκες η μεγάλη πλειοψηφία προσήλθε στις κάλπες απογοητευμένη πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε κι επομένως βολεύτηκε είτε με τις υποσχέσεις της κυβερνώσας παράταξης, είτε με τις υποσχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω κι αν και στις δυο περιπτώσεις, είναι φρούδες υποσχέσεις. Υπήρχαν κι αυτοί που θέλησαν να τιμωρήσουν τα κόμματα του νέου διπολισμού ψηφίζοντας κόμματα που προσωποποιούν ως αντιπολίτευση το πλήρες αδιέξοδο. Τι μπορεί να ελπίζει κανείς ψηφίζοντας ΧΑ; Μόνο να εκφράσει το «άει σιχτίρ» και τίποτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο στο ΚΚΕ. Πρόκειται για ψήφους που δεν εμπεριέχουν καμιά ελπίδα να αλλάξει  ο,τιδήποτε, δεν διεκδικούν τίποτε, θέλουν μόνο να τιμωρήσουν τους πάντες και μάλιστα τυφλά.

 Έτσι ψηφίζουν κόμματα που συνιστούν ως αντιπολίτευση την πολιτική εγγύηση ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει και η πολιτική των μνημονίων δεν πρόκειται να αποτραπεί,αφού αυτά δεν θα θέσουν καν την πτώση της κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη κι επομένως δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ελπίδα να αλλάξει κάτι. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειριασμού. Ψηφίζουν για να εκδικηθούν τους πάντες, μαζί και τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο. Και η νοοτροπία αυτή είναι ιδανική για να εκθρέψει ολοκαυτώματα σαν τον εμφύλιο, καταστάσεις σαν αυτή της σημερινής Ουκρανίας.

Το γεγονός αυτό μαζί με τη μεγάλη διασπορά ψήφων σε κόμματα και κομματίδια δίχως ταυτότητα και περιεχόμενο, τη σημαντική αποχή, αλλά και την ανάδειξη ενός ανύπαρκτου κόμματος, που αποκαλείται Ποτάμι, στην ευρωβουλή, υποδηλώνουν μια κοινωνία σε υποχώρηση και κατάρρευση. Μια κοινωνία που στρώματά της έχουν ήδη αρχίσει να παραδίνονται στα πιο στοιχειώδη και πιο επικίνδυνα ένστικτα του ανθρώπου, λίγο πριν αυτός αποκτηνωθεί παντελώς. Τα στρώματα αυτά δεν ξέρουν πλέον ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν για το τι σημαίνει δημοκρατία και τι δικαιώματα. Κι επομένως δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν τι πρέπει να υπερασπιστούν. Μοιάζουν σαν τους αγράμματους που αδιαφορούν παντελώς και εχθρεύονται τη γραφή και την ανάγνωση. Ζουν απλά για να ζουν και το θεωρούν φυσιολογικό. Γι' αυτό και πέφτουν θύματα των βαθύτερων προκαταλήψεών τους, αλλά και της μόδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τους διαμορφωτές της "κοινωνίας του θεάματος".

Σ' αυτές τις συνθήκες το ΕΠΑΜ δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί άμεση εναλλακτική επιλογή για τη σημερινή συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι διεύρυνε την επιρροή του σε πολύ πλατειά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό δεν μπόρεσε να καταγραφεί στην κάλπη. Το ΕΠΑΜ μιλούσε και μιλά για την ενότητα του ελληνικού λαού, σε μια εποχή όπου η κοινωνία πολώνεται σε αριστερά και δεξιά. Προτάσσει το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον, όταν πλατιά στρώματα δεν ξέρουν καν τι σημαίνει πατρίδα και δημοκρατία. Ζητά να πάρει την υπόθεση ο λαός στα χέρια του σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω". Υπερασπίζεται και οργανώνει αγώνες σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Μιλά και επιμένει σε μια επανάσταση προσωπικής αξιοπρέπειας, όταν οι περισσότεροι ωθούνται στην αναξιοπρέπεια για να επιβιώσουν, ή για να αναδειχθούν. Απευθύνεται στο νου, στην κοινή λογική και την γνώση, όταν κυριαρχούν τα συναισθήματα, του φόβου και της απελπισίας.  

Επίσης το ΕΠΑΜ, παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατόρθωσε να πετύχει την οργάνωση κοινής δράσης ανάμεσα στις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις με κοινά αιτήματα. Με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατό να διασωθούν κινήματα και μαζικές δράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και ελπίδα στα πιο καθημαγμένα στρώματα του λαού. Το γεγονός ότι δυνάμεις και σχήματα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και "κόμματα της δραχμής", που στάθηκαν εναντίον της κοινής δράσης θέτοντας ιδεολογικά προσκόμματα, συνετρίβησαν εκλογικά, ίσως να συνιστά ένα αναγκαίο σοκ νηφαλιότητας.

Η μαζική δράση του ΕΠΑΜ δεν έχει την αναγκαία συνέπεια, ούτε έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που να επιτρέπει την κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων για τα πιο ζωτικά τους αιτήματα. Οι αδυναμίες και οι υστερήσεις στους τομείς αυτούς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, καθώς το εκλογικο σώμα στις περισσότερες περιοχές της χώρας  δεν είχε πρόσφατη εμπειρία αγώνων τέτοιων ώστε να ξέρει πώς δρα το Μέτωπο.

Παρά την σημαντική οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα, το Μέτωπο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αναπτύξει την πολιτική του δουλειά σε ανάλογο επίπεδο για όλους τους τομείς και τους πυρήνες του. Δεν έχει κατακτηθεί ακόμη ενιαίος τρόπος και επίπεδο δουλειάς μέσα στην κοινωνία από όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του Μετώπου. Κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το επόμενο διάστημα.

Τέλος, παραμένει σοβαρό το πρόβλημα της αναγνωρισιμότητας του Μετώπου, των προταγμάτων και της δράσης του από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτήν δεν μπορούμε να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, ούτε από κανέναν άλλον, εκτός από την συστηματική δουλειά πόρτα-πόρτα των μελών και των φίλων του Μετώπου. Πρέπει ο κάθε πυρήνας μας, το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν που να μην τον πλησιάσουμε, να του μιλήσουμε, να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί του, ώστε να αντιληφθεί ότι οι έννοιες αλληλεγγύη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια δεν είναι κενές περιεχομένου.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιτείνει το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιεξοδο της χώρας. Ο ελληνικός λαός και η χώρα είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δεινή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Το ΕΠΑΜ οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες τέτοιες που να θέτουν προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που μιλούν εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.

Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΠΑΜ οφείλουμε να ξαναβρούμε όλους εκείνους που βρεθήκαμε μαζί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Να ανοιχτούμε σε φίλους και κυρίως σ' εκείνους που συμπαθούν το Μέτωπο, αλλά δεν το ψήφισαν. Να συζητήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόπο φιλικό και με σκοπό να ακούσουμε τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους. Πρέπει να ανοιχτούμε πιο πλατιά στην κοινωνία.

Το ΕΠΑΜ για μια ακόμη φορά θα αναλάβει πρωτοβουλία συνεύρεσης όλων των δυνάμεων που θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό. Η κυβερνώσα παράταξη ουσιαστικά ηττήθηκε εκλογικά. Δεν δικαιούται λοιπόν να μιλά πλέον εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Ακόμα δε περισσότερο να αποδέχεται δεσμεύσεις και να εφαρμόζει πολιτικές που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει απορρίψει. Θα πρέπει λοιπόν να ενωθούμε όλοι για να ρίξουμε την υφιστάμενη κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Θα πρέπει όλες μαζί οι δυνάμεις να κηρύξουμε ένα νέο ανένδοτο αγώνα με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου της διαρκούς Συνταγματικής εκτροπής.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι η οργάνωση της κοινής δράσης μας με τέτοιο τρόπο ώστε να κλιμακωθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις,  με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας να επιβάλει τις πολιτικές εξελίξεις. Για τον σκοπό αυτό το ΕΠΑΜ θα αναλάβει, για άλλη μια φορά, πρωτοβουλία συνάντησης και διαλόγου με όλες τις ηγεσίες του αντιμνημονιακού τόξου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο με βάση τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού.

Ένα όμως είναι το σίγουρο: Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η πατρίδα και ο λαός χρειάζεται το Μέτωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν θα γίνουμε ριψάσπιδες. Χάσαμε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, θα έχει διάρκεια και εμείς, έχοντας δημιουργήσει γερές βάσεις μέσα στην κοινωνία, ανεξάρτητα αν αυτό δεν αποτυπώθηκε με την ψήφο της Κυριακής, θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική Νίκη!

Αθήνα 27 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

σκέψου

Έρχεται το αφεντικό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Το Ε.Πα.Μ. θεωρεί Πατριωτικό καθήκον του, να μη σκύψει το κεφάλι και να μην ενδώσει στον φόβο της απαγόρευσης, την στιγμή που οι οσφυοκάμπτες του δωσιλογισμού θα δίνουν για μια ακόμη φορά όρκους υποτέλειας, για λίγα δανεικά ψίχουλα, στην θρασύτατη παρουσία της Μέρκελ, σε μια θρηνούσα και οδηγούμενη στο σταυρό Ελλάδα.

Εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε καλά από την ιστορία και τις παραδόσεις μας ότι η υπέρτατη αξία του αγώνα για λευτεριά, μας ενώνει και μας ατσαλώνει απέναντι σε χρυσοφόρους Μήδες και σε σιδερόφρακτες Ναζιστικές ορδές.

Το Ε.Πα.Μ. καλεί όλους τους Έλληνες, να διαδηλώσουν μαζί, απέναντι στο σύμβολο της νέας φασιστικής κατοχής, που εκπροσωπώντας τους υπερεθνικούς εξουσιαστές, παρουσιάζεται στην χωρά μας μηδενίζοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια, θεωρώντας μας πολίτες β’ κατηγορίας, ανίκανους να υψώσουν το ανάστημα τους απέναντι της.

Την Παρασκευή 11/04/2014 στις 5 μ.μ., να είμαστε όλοι στην Κοραή (μετρό Πανεπιστήμιο) με πανό, σημαίες, σφυρίχτρες, σήματα, ντουντούκες, αλλά το πιο σημαντικό, με την Ελεύθερη Ελληνική ψύχη μας, να στείλουμε το μήνυμα στην «κυρία» και τα δωσιλογικά γιουσουφάκια της, ότι είμαστε ο ίδιος λαός που μόνος του τους έδιωξε, όταν όλοι οι άλλοι λαοί περίμεναν τις υπερδυνάμεις εκείνης της εποχής να τους απελευθερώσουν.

Οι σύνδεσμοι του Ο.Γ. και οι συντονιστές να επικοινωνήσουν με τα μέλη των πυρήνων της Αττικής δίνοντας τους οδηγίες.

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.)
Το Οργανωτικό Γραφείο

ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ: Είναι η στιγμή να απαντήσουμε!

Προσωπικότητες από όλη τη χώρα και διαφορετικούς πολιτικούς χώρους συνυπο-γράφουν το παρακάτω κείμενο υπογραφών για τα Εθνικά μας θέματα, αφού η περίοδος που εισήλθαμε βρίσκει τον Εθνικό μας χώρο ευάλωτο και αναδεικνύεται ως η πλέον κρίσιμη της σύγχρονης Ιστορίας μας.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Με την συγκαλυμμένη επαναφορά του σχεδίου Ανάν με την υπογραφή της Κοινής διακήρυξης πλαισίου από τον πρόεδρο της Κύπρου και από τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων, παρά την συντριπτική καταδίκη του στο δημοψήφισμα του 2004, και με την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας για «διάλογο» επί  των υποτιθέμενων Ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, ξεκίνησε μια κρίσιμη περίοδος πρωτοβουλιών αποσταθεροποίησης του ενιαίου εθνικά χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη.

Το επόμενο διάστημα, μέσα στην ήδη αποσταθεροποιημένη από το τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ και...
Τουρκία περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, θα κριθεί τόσο η τύχη της Κύπρου όσο και η συνοχή των Ανατολικών μας συνόρων και κατ΄ επέκταση η μελλοντική υπόσταση της χώρας μας και της Βαλκανικής.

Η Ελλάδα μετά από μια 20-αετία διπλωματικοπολιτικών υποχωρήσεων στον βωμό του «Ανήκουμε εις την Δύση» και  αναγωγής των ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού σε «ολετήρα» αποδόμησης κάθε έννοιας εθνικού «αμυντικού δόγματος» και επίσημη εξωτερική πολιτική, κινδυνεύει εκτός των Μνημονίων να περιέλθει και στην  δίνη μιας γεωπολιτικής - μη αντιστρεπτής - κρίσης.

Κινδυνεύει για πρώτη φορά από το ΄74, με τη χρήση τώρα νέων μέσων (πολιτικές διαλόγου και ήπιας ισχύος) αλλά με ακέραια και πάλι την ευθύνη της πολιτικής και οικονομικής της ελίτ να βρεθεί προ τετελεσμένων ρευστοποίησης εθνικού της χώρου. Να υποστεί μια εθνική κρίση την στιγμή κατά την οποία υφίσταται το βάρος ενός «οικονομικού πολέμου» και να καταλήξει οριστικά σε μια νέα εθνική καταστροφή.

Η χρήση πολιτικών «διαλόγου και ήπιας ισχύος» δίπλα στις πολιτικές πυγμής τύπου «Οθωμανικών Βαλκανίων» και «τοπικής υπερδύναμης» που ακολουθεί σταθερά η Άγκυρα με τις 45.000 στρατού κατοχής στην Κύπρο, το «casus belli», τα μπαράζ των παραβιάσεων του ελληνικού κυριαρχικού χώρου και του FIR, τα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ κ.ά. δεν μετριάζει, τουναντίον ενισχύει τον επιθετικό της προσανατολισμό.

Η προοπτική μιας ειδικής σχέσης Τουρκίας - Ε. Ένωσης, στην οποία εμμένουν  οι ΗΠΑ και συναινεί σταδιακά η Γερμανία, θα συμπληρώσει τις επιχειρούμενες αλλαγές του στάτους κβο με τον μαζικό εποικισμό Ελληνικών περιοχών, για να επαναληφθεί το διεθνές έγκλημα του εποικισμού που εφαρμόζεται συστηματικά στην κατεχόμενη Β. Κύπρο (240.000 έποικοι).

Ο κατακερματισμός της χώρας σε Περιφέρειες - ΕΟΖ οι οποίες, εκτός των άλλων, θα έχουν τη «δυνατότητα» (στην ουσία θα εκβιάζονται) να συνάπτουν απευθείας διακρατικές σχέσεις, θα καταστήσει ντε φάκτο την Τουρκία οικονομική ενδοχώρα Ελληνικών ακριτικών περιοχών. 

Οι παραπάνω πολιτικές δεν αποτελούν σήμερα μόνο ασκήσεις επί χάρτου. Όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις στο Κυπριακό βαδίζουν ταχύτατα προς το στάδιο της εφαρμογής τους.

Το «η Κύπρος δεν υπάρχει!» και το «εδώ είναι Τουρκία!» τα οποία εκστόμισε από την Ανατ.  Θράκη ο Ερντογάν και προηγήθηκαν της υπογραφής της Κοινής διακήρυξης καταρρίπτουν αμετάκλητα ανιστόρητες λογικές και πλάνες πως με διαλλακτική αντιμετώπιση η Άγκυρα εξευμενίζεται και η προοπτική της έντασης απομακρύνεται. Οι προηγούμενες δηλώσεις και η κάλυψή  τους με την σιωπή ΗΠΑ - Γερμανίας ενισχύουν την εκτίμηση πως:

Είτε με μέτρα «διαλόγου και ήπιας ισχύος», είτε με μέτρα έντασης, είτε και με τα δύο, η συγκυρία των Μνημονίων και των κυβερνήσεων εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας δεν θα μείνει για καιρό ανεκμετάλλευτη από την Άγκυρα.

Η κατάληξη αυτή δεν προέκυψε ως «κεραυνός εν αιθρία» και δεν είναι άσχετη με το νεοφιλελεύθερο σοκ και δέος και την πορεία βίαιης φτωχοποίησης της χώρας:

Πρόκειται για την άλλη όψη των Μνημονίων η οποία προετοιμάσθηκε με επιμονή παράλληλα με την «κρίση χρέους», καθ΄ όλο το διάστημα της προηγούμενης 20-αετίας (Συμφωνίες Μαδρίτης, Ελσίνκι, Ερζερούμ κ.λ. από τους Σημίτη - Πάγκαλο - Γ. Παπανδρέου κ.ά.), για να φθάσει τώρα στην «τελική ευθεία» από το ίδιο, το εθνικά υποτελές - νεοφιλελεύθερο καθεστώς.

Ειδικότερα για την Κύπρο, η οποία προσφέρεται για το εναρκτήριο λάκτισμα της διχοτόμησης του ενιαίου χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, από την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών  προηγήθηκαν δηλώσεις του αντιπροέδρου και ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Σαμαρά Ε. Βενιζέλου στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ και στην συνέχεια στην εφημερίδα «Σαμπάχ» με τις οποίες:

α) Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται «πρόεδρος των Ελληνοκυπρίων» (η Κύπρος δεν υπάρχει!) β) Αναγνωρίζεται έμμεσα το ψευδο - κράτος, εφόσον - σε αντίθεση με ότι έπραττε η Ελλάδα ως τώρα - ανακοινώνεται επίσημη συνάντηση μαζί του. γ) Οι αποφάσεις του ΟΗΕ που κατοχυρώνουν την Κυπριακή Δημοκρατία υποκαθίστανται με παραπομπές στην αποικιοκρατική συμφωνία του Λονδίνου το 1959! Ανακοινώνεται τέλος «τετραμερής διάσκεψη» στη θέση των διαδικασιών του ΟΗΕ ώστε το Κυπριακό να αποσπασθεί από κάθε δυνατότητα διεθνούς δίκαιου.

Οι θέσεις αυτές της Ελληνικής κυβέρνησης εναρμονίζονται πλήρως με τις πιέσεις τις οποίες ασκεί ο Αμερικανικός παράγοντας για να αποδεχτεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Να αποδεχτεί την ίδρυση ενός «νέου κράτους υπό συνεταιρική μορφή» για να συρθεί στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, και επιπλέον την συνδιαχείριση ολόκληρου του νησιού!

Στο Αιγαίο η επέκταση της διχοτόμησης και συνδιαχείρισης (συνεκμετάλλευσης) θα προωθηθεί διάμεσου του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας. Όλες οι καίριες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και των στρατηγικών σημείων (αγωγοί κ.ά.) θα παραπέμπονται σε αυτό, ή/και θα οδεύουν διάμεσου αυτού (με την σύνταξη συνυποσχετικού) στην επιδιαιτησία του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης - όπως είχε συμφωνηθεί από τον Γ. Παπανδρέου στο Ελσίνκι το 1998 και επικυρώθηκε από τον ίδιο στο Ερζερούμ το 2011!

Μαζί με το άγος των Μνημονίων και της νέας κατοχής η Ελλάδα αντιμετωπίζει πλέον την πιο ακραία απειλή: Την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ακύρωση της συμφωνίας της Λωζάννης του ΄23 η οποία κατοχυρώνει την εδαφική οντότητα του ελληνικού «έθνους - κράτους». Προς την κατεύθυνση άλλωστε της αλλαγής των συνόρων στη χώρα μας και την Βαλκανική κινούνται από καιρό οι ΗΠΑ και η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με την ένθερμη στήριξη της ελληνικής (μνημονιακής) ελίτ η οποία καλλιεργεί ευθέως την αναθεώρηση της συμφωνίας της Λωζάννης μέσα από το ΕΛΙΑΜΕΠ. Γι΄ αυτό και ευθέως θα πρέπει να απαντήσουμε!

Καλούμε τον Ελληνικό λαό σε εγρήγορση και σε συστράτευση και αγώνα για την υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και της Κύπρου.

ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΤΕΣ:

ΑΒΡΑΜΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΗΣ

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΑ

ΑΜΠΑΤΖΙΔΟΥ ΕΦΗ

ΑΜΠΕΤΗ ΕΥΓΕΝΙΑ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΩΜΑΣ

ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΒΑΜΒΑΚΑ ΤΖΕΝΗ

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΤΑΣΟΣ

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΡΙΤΩΝΑΣ

ΒΕΡΩΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΒΛΑΧΟΥ ΕΦΗ

ΓΑΒΑΛΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΓΑΛΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΓΕΩΡΓΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΓΙΑΝΟΥΤΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΓΚΟΤΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΓΚΟΥΓΚΟΥΣΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΓΡΑΝΙΤΣΙΩΤΗ ΕΦΗ

ΔΑΒΡΗΣ ΑΛΕΚΟΣ

ΔΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

ΔΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΔΟΜΑΚΙΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΖΑΡΕΝΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΖΑΦΕΙΡΑΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ

ΖΕΡΒΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΘΕΟΦΙΛΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΙΜΟΣ

ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ

ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ ΡΑΝΙΑ

ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΞΑΝΘΗ

ΚΑΛΕΓΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΛΟΓΕΡΗ ΑΓΝΗ

ΚΑΛΥΜΝΙΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΚΑΝΤΖΑΡΗ ΖΑΦΕΙΡΙΑ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΑΡΑΣΑΒΑΣ ΡΟΥΒΗΜ

ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΡΔΑΡΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΡΟΥΜΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΑΡΠΟΥΖΕΛΗ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ

ΚΑΤΖΟΥΡΑΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΚΑΤΣΙΦΟΥ ΜΑΡΙΛΕΝΑ

ΚΑΦΡΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΙΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΚΟΝΤΟΣ ΜΑΝΟΣ

ΚΟΡΜΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΟΤΣΙΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΚΟΥΓΚΟΥΣΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΟΥΚΑ ΜΑΡΙΝΑ

ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΚΟΥΜΑΡΕΛΑΣ ΟΘΩΝΑΣ

ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΚΡΙΜΗΖΗΣ ΜΙΚΕΣ

ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΚΗΣ ΑΡΗΣ

ΚΩΣΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

ΛΕΛΟΥΔΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΛΙΑΚΑΚΟΥ ΖΗΝΑ

ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ

ΛΙΑΡΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΛΙΟΛΙΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΑΓΓΑΝΙΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΜΑΛΙΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΑΛΤΕΖΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

ΜΑΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΜΑΡΗΣ ΘΩΜΑΣ

ΜΑΡΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΜΑΡΟΥΓΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΜΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΜΕΡΙΝΕΛΛΗΣ ΑΝΤΡΕΑΣ

ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΜΠΑΛΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΜΠΑΝΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΜΠΑΡΑΚΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΠΑΡΛΙΑΚΟΥ ΒΙΟΛΕΤΑ

ΜΠΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

ΜΠΑΤΣΙΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΠΕΛΑΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

ΜΠΟΥΤΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΙΚΑ ΦΑΙΗ

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΝΤΙΡΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΜΑΚΗΣ

ΠΑΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΠΑΝΤΙΔΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΠΥΡΟΣ

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΠΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΠΑΡΘΕΝΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΕΡΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΕΤΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΠΥΡΓΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΠΩΤΣΙΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΡΑΛΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΡΕΜΠΟΥΣΚΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΔΙΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΣΑΓΩΝΑΣ ΦΩΤΗΣ

ΣΑΜΟΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΣΑΜΟΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΣΑΣΣΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΣΑΦΛΕΚΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ

ΣΟΥΜΠΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΣΠΑΘΑΤΟΥ ΝΙΚΗ

ΣΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΣΤΑΘΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΤΑΘΑΣ ΗΛΙΑΣ

ΣΤΕΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΤΟΦΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΟΣ

ΣΧΙΖΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΩΖΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΖΟΥΜΑΝΙΚΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΤΣΙΛΙΔΟΥ ΥΒΟΝΝΗ

ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΤΣΙΡΩΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΦΕΡΤΑΚΗ ΒΙΚΥ

ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ

ΧΑΡΑΚΛΙΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΧΑΡΙΣΙΑΔΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

ΧΑΤΖΗΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΧΑΤΖΗΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΧΑΤΖΗΠΕΡΟΣ ΤΑΚΗΣ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΨΑΡΡΑΣ ΣΤΡΑΤΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς δεν θα αποφευχθεί με …«εκβιασμούς», αλλά μόνον με ανατροπή!

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ!

Εγκαίρως είχαμε προειδοποιήσει ότι το 2014 θα είναι η …χρονιά των αγροτών! Το σχέδιο της πλήρους εξαθλίωσης του λαού και της ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, ώστε να μετατραπεί σε οικόπεδο και να παραδοθεί στα αρπακτικά του διεθνούς παρασιτικού κεφαλαίου, έφτασε στο σημείο που απαιτεί το ξεκλήρισμα της ελληνικής αγροτιάς.

Το πρώτο σκέλος του σχεδίου που αφορά στην εξόντωση του αγροτικού κόσμου, εδράζεται στη μετατροπή του χαρακτήρα του καλλιεργητικού δανείου, σε εμπορικό. Η απορρόφηση της ΑΤΕ από την τράπεζα Πειραιώς, μετέτρεψε τα αγροτεμάχια σε προσημειούμενα ακίνητα που μπορεί κάλλιστα να κατασχεθούν και να εκπλειστηριαστούν.

   

Το δεύτερο σκέλος, εδράζεται στο νέο φορολογικό καθεστώς που εκτός των άλλων δυσβάσταχτων ρυθμίσεων, καθιερώνει την αντικειμενική αξία στην αγροτική γη, προσδίδοντας στα αγροτεμάχια χαρακτήρα εμπορεύσιμου ακινήτου, που μπορεί να περάσει στην κερδοσκοπία της αγοράς ακινήτων.

Μ’ αυτόν τον …«θανατηφόρο» συνδυασμό χάνεται παντελώς η έννοια της αγροτικής γης.

Και υπ’ αυτή την έννοια, η ελληνική αγροτιά χάνει το βασικό περιουσιακό της στοιχείο!!!

Επιπρόσθετα, η ραγδαία αύξηση του κόστους παραγωγής (καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, σπόροι, λιπάσματα) δίνουν τη χαριστική βολή στη μικρομεσαία γεωργική παραγωγή προς όφελος των μεγάλων μονοπωλιακών συγκροτημάτων και των νέων τσιφλικιών που δημιουργούνται.

Κανένας αγώνας των αγροτών δεν πρόκειται να επιτύχει αν δεν ξεκαθαρίσει τους άμεσους και κυριαρχικούς στόχους του:

1. Εδώ και τώρα διαγραφή των αγροτικών χρεών, ειδικά του μικρού και μεσαίου αγρότη. Δεν μπορούν να διαγράφονται δις ευρώ από τα δάνεια των εφοπλιστών, των μεγαλοεργολάβων, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και να μένουν τα δάνεια των νοικοκυριών, των μικρομεσαίων και των αγροτών θηλιά που πνίγει όλους, αλλά ειδικότερα το αγροτικό νοικοκυριό.

2. Επίσης ο αγώνας πρέπει να θέσει σε πρώτη προτεραιότητα την ειδική προστασία της καλλιεργήσιμης γης, έτσι ώστε να μην υποθηκεύεται από τις τράπεζες. Η αγροτική γη δεν είναι οικόπεδο και ο αγρότης δεν είναι επιχειρηματίας για να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος από τις εμπορικές τράπεζες. Τα καλλιεργητικά ή αγροτικά δάνεια πρέπει να δίνονται χωρίς κανένα είδος προσημειώσεων, εμπορικών επιτοκίων και άλλων τραπεζικών επιβαρύνσεων.

Σήμερα η αμετακίνητη κόκκινη γραμμή είναι τουλάχιστον η διαγραφή των αγροτικών χρεών, τίποτα λιγότερο.

Πολλοί παραπλανούν, ότι η διαγραφή χρεών δεν γίνεται, ότι αυτό είναι "λαϊκισμός" ότι οι τράπεζες δεν αντέχουν. Λένε ψέματα. Μόνο τον τελευταίο χρόνο οι τράπεζες διέγραψαν οφειλές από τις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις αξίας 35 δις ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Αντίθετα τα χρέη των ελευθέρων επαγγελματιών, των αγροτών και των ατομικών επιχειρήσεων συνεχίζουν να αυξάνουν και όλα μαζί τον Δεκέμβριο του 2013 έφτασαν τα 13,9 δις ευρώ. Γιατί οι τράπεζες "αντέχουν" όταν πρόκειται να σβήσουν τα χρέη της ολιγαρχίας, αλλά αδυνατούν όταν πρόκειται για τους αγρότες, τους ελευθεροεπαγγελματίες και τα νοικοκυριά;

Οφείλουμε να είμαστε καθαροί. Όποιος αποκαλεί το αίτημα της διαγραφής των χρεών των αγροτών ανεδαφικό, λαϊκίστικο, ή όπως αλλιώς, απλά δουλεύει για τους τραπεζίτες σε όποια κομματική καμαρίλα κι αν ανήκει. Η διαγραφή των χρεών αποτελεί βασικό όρο επιβίωσης του αγροτικού νοικοκυριού. Ειδικά στις μέρες μας.

Φίλοι αγρότες,

Δημιουργείστε συντονιστικά αγώνα ανά χωριό. Οργανώστε την παρέμβασή σας όχι στις εθνικές για το θεαθήναι, αλλά στις κεντρικές πόλεις με στόχο την κατάληψη των εφοριών, ή της Τραπέζης Πειραιώς που κρατά τον κύριο όγκο των αγροτικών χρεών σήμερα.

Η συνεργασία και ο συντονισμός με άλλους κλάδους εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποίηση είναι ο μόνος δρόμος.

Όλοι μαζί κι όχι ο καθένας μόνος του. Πετάξτε στην άκρη όλους εκείνους που θέλουν τους αγρότες αποκομμένους από τους άλλους εργαζόμενους. Με ανούσιους …«συμβολισμούς» και επιδείξεις επαναστατικής …γυμναστικής δεν ανατρέπονται αυταρχικά καθεστώτα! Κι αυτή τη φορά δεν πρέπει να επιτρέψουμε τους γνωστούς …«διαπραγματευτάδες» να οδηγήσουν τον αγροτικό κόσμο σε μια ακόμα ήττα και εν τέλει στο οριστικό και αμετάκλητο ξεκλήρισμά του. Κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του. Κανένας κλάδος.

Όλοι μαζί στον αγώνα για την ανατροπή αυτού του τρισάθλιου καθεστώτος.

Αθήνα 15 Φεβρουαρίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.